Kontakt:
Ul. Synów Pułku 1 / 32
01 - 354 Warszawa
+48 884 120 332
biuro@pzlethwei.pl
PKO BP 31 1020 1185 0000 4302 0321 5118
Lethwei ma swoje początki na polu bitwy. Żołnierze starożytnej Birmy opracowali metodę walki wręcz. Ich celem jest użycie go, gdy znajdą się bez broni podczas walki na wojnie.
Jego historia sięga około tysiąca lat wstecz, gdzie dokonano najwcześniejszego znanego zapisu o sztuce. To był czas, kiedy imperium Pyu rządziło ziemią, a wczesna wersja Lethwei była używana przez wojowników tego kraju. Był szczególnie przydatny w wojnach i bitwach z wojownikami z sąsiednich krajów.
Nawet w tamtych czasach Lethwei była używana do treści i turniejów. Bojownicy nosili konopie owinięte wokół dłoni, gdy rywalizowali w taki sam sposób, jak liny Muay Thai. Nie było wtedy stadionów, więc piaskownice służyły jako miejsca walk.
Jeśli zastanawiasz się, jakie były wtedy zasady, cóż, w tamtym czasie egzekwowano bardzo niewiele reguł. Zawodnicy mogli wygrać tylko w jeden sposób, a mianowicie znokautować przeciwnika. Zwycięzcą był ostatni stojący mężczyzna.
Historia Lethwei
Lethwei – Boks Birmański. Opis dyscypliny.
Boks birmański, znany jest także jako lethwei. Sport pochodzący z Birmy (obecnie Mjanma). Boks birmański - lethwei dopuszcza uderzenia głową. Jest to bardzo stara dyscyplina walki. Istnieją zapisy dotyczące walk w lethwei z czasów cesarstwa Pyu w Birmie. Armie dawnej Birmy z powodzeniem używały lethwei podczas toczonych bitew.
Na uwagę zasługuje, że współczesny styl „tradycyjnego boksu Myanma” w dużym stopniu bardzo techniczny i miękki”
W wielu tradycyjnych i wiejskich walkach, widzowie są zapraszani na ring, aby walczyć z zawodowym bokserem.
Pewne grupy etniczne w Birmie mają swoje własne odmiany miejscowych sztuk walki, dających im niekiedy wyraźnie inne style lethwei.
Wariant plemienia Kaczinów określa się jako miękki. Jest w nim mało straconych ruchów lub wysiłku. Mecze lethwei zwykle zaczynają się w dużym dystansie z kopnięciami w nogi i ciosami w twarz, aby puścić krew. W miarę rozwoju walki, zawodnicy przechodzą do klinczu i głównymi technikami są chwyty zapaśnicze w stójce połączone z obaleniami i podcięciami. Najczęściej kończącymi technikami są ciosy głową, łokciami i kolanami. Zawodnicy kaczińscy ogólnie preferują walkę z klinczu i mają skłonność do niewchodzenia w niekorzystną sytuację po chybieniu ciosem z długiego dystansu, zamiast tego przechodząc niskimi kopnięciami i ciosami do zwarcia.
Lethwei bardzo kładzie nacisk na zachowanie zawodników w ringu. Obrażanie przeciwnika, faule są surowo karane. Zdarza się, że zawodnik od razu karany jest dyskwalifikacją. Od panującego Mistrza wymagane jest skromne zachowanie poda ringiem. Ma on być wzorem do naśladowania dla innych.
Przed walka a nawet w czasie trwania walki zawodnicy pokazują sobie gest Lekkha Moon. Nawiązuje on do drapieżnego ptaka który zaraz upoluje swoją ofiarę. Zawodnik lewą dłoń wkłada pod pachę prawą ręką uderza 3 razy w łokieć lewej jęki.
W zawodowych walkach zawodnicy walczą bez rękawic ani innych ochraniaczy, jedynie owinąwszy swoje ręce w kawałki materiału z konopi lub gazy. Reguły zezwalają i zachęcają zarówno do wszystkich rodzajów obaleń, jak i uderzeń głową. Walki tradycyjnie odbywały się na zewnątrz pomieszczeń, na klepisku, lecz obecnie toczą się głównie na ringu. Popularne techniki boksu birmańskiego obejmują kopnięcia, kopnięcia kolanem, ciosy łokciami, głową, rękami, a także obalenia.
Zasady amatorskie. Zawodnicy walczą w kaskach, ochraniaczach na stopy i piszczel, suspensorium, ochraniacz Popularne techniki boksu birmańskiego obejmują kopnięcia, kopnięcia kolanem, ciosy łokciami, głową, rękami, a także obalenia.
Współczesny styl uległ zmianom, aby uczynić go dyscypliną sportową nadzorowaną przez władze sportowe. Zmierza się do uczynienia boksu birmańskiego bardziej komercyjną dyscypliny.
Podczas walki grana jest specyficzna muzyka i samą walkę poprzedza taniec YA.
Walki tradycyjnie i ostatecznie mogły toczyć się aż zawodnik nie mógł walczyć dalej. We wcześniejszych czasach nie było remisów, jedynie zwycięstwo albo porażka przez nokaut. Nie funkcjonował system punktowy. Skrajne rozlewy krwi zdarzały się często i dochodziło do wypadków śmiertelnych. Obecnie, po nokaucie, przywraca się boksera do przytomności i ma on możliwość kontynuowania; takie przepisy sprawiają, że przywiązuje się dużą wagę do obrony, kondycji i nauki przyjmowania ciosów. Bokserzy birmańscy spędzają dużo czasu, przygotowując ciała swe do przyjmowania ciosów i wzmacniając swoją naturalną broń. Obecne walki prowadzi się zarówno w sposób tradycyjny, jak i w bardziej nowoczesny, zapoczątkowany w 1996 jako „tradycyjny boks Myanma”.